Το πρώτο τραγούδι λέγεται ‘Ladainha’ που σημαίνει λιτανεία. Μετά την Ladainha ,ακολουθεί ένα Corrido ή ένα quadra που είναι ένας τύπος τραγουδιού και ξεκινάει το παιχνίδι (jogo). Οι δύο παίκτες δίνουν τα χέρια σε ένδειξη φιλίας και σεβασμού και μπαίνουν στην Roda χρησιμοποιώντας διάφορες ακροβατικές και μη κινήσεις.
Διάφορες κινήσεις αποφυγής και επίθεσης, κλωτσιές, περάσματα και ακροβατικά εκτελούνται στον ρυθμό που δίνει το Berimbau. Οι δύο παίκτες προσπαθούν εκτός απ’το να επιτύχουν ένα αρμονικό παιχνίδι με όμορφες ανταλλαγές κινήσεων, έξυπνα μαρκαρίσματα και κυρίως επικοινωνία μεταξύ τους.
“Σε ένα πρόσφατο σεμινάριο ο Mestre João Cascau της ακαδημίας Senzala de Santos, επισήμανε ότι από την προέλευσή του, η capoeira δεν ήταν ένας φορέας βίας μεταξύ των ατόμων που την εξασκούσαν. Δεν θα είχε υπάρξει κανένα όφελος στους σκλάβους να σκοτώνουν και να τραυματίζουν ο ένας τον άλλον όταν είχαν να αντιμετωπίσουν έναν βίαιο και άσπλαχνο καταπιεστή και τους οπλισμένους επιστάτες τους. Τα λακτίσματα, τα “σκουπίσματα” ποδιών και οι κεφαλιές της capoeira μπορούν αναμφισβήτητα να χρησιμοποιηθούν και έχουν χρησιμοποιηθεί σε θανάσιμο αγώνα, αλλά μόνο όταν ο αντίπαλος ήταν θανάσιμος εχθρός. Όμως μεταξύ των συντρόφων, στο παιχνίδι της capoeira “Jogo de Capoeira“, ακόμα κι αν ένα παιχνίδι ήταν σφιχτό, στενό και σκληρό, ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζαν και που απολάμβαναν για την ομορφιά του και όχι για το αίμα.
Σήμερα, δεν χρησιμοποιούμε τα λακτίσματα, τα “σκουπίσματα” ποδιών και τις κεφαλιές ως πράξεις βίας, αλλά ως μέρη του παιχνιδιού. Είμαστε οικογένεια, είμαστε φίλοι, παίζουμε capoeira, δεν παλεύουμε.”